گوگل در حال تغییر کل اینترنت است: تحلیلی بر سرمایه گذاری همه جانبه گوگل در هوش مصنوعی.

این مقاله از سوی جان هرمن در مجله نیویورک منتشر شده است. جان هرمن نویسنده ای که فناوری را در Intelligencer پوشش می دهد. او قبلاً خبرنگار و منتقد نیویورک تایمز و سردبیر The Awl بود.

بزرگترین مسئله در مورد گوگل در هوش مصنوعی در ماه های اخیر در مورد محصول اصلی آن و منبع اصلی درآمد آن است: آیا موتورهای جستجو با چت بات های هوش مصنوعی جایگزین می شوند؟

در ماه مه، این شرکت دیدگاه خود را در این باره ترسیم کرد: «در آینده هوش مصنوعی جستجو را انجام می‌دهد تا شما مجبور نباشید جستجو کنید.»

به زودی در بالای صفحات نتایج کاربران مدل هوش مصنوعی Gemini نمایش داده می شود. این قابلیت یک گام کوچک به سوی آینده ای است که در آن پس از پرسیدن یک سوال از اینترنت، به جای پیوندها و سرنخ ها فقط پاسخ دریافت می شود.

هر گونه تجدید نظر در عملکرد موتور جستجوی گوگل نتایج جدی در پی دارد. کادر جستجو یکی از رابط های اصلی است که افراد از طریق آن با اینترنت، رایانه و تلفن خود ارتباط برقرار می کنند. گوگل در اینترنت، به عنوان توزیع کننده، کاسب و پخش کننده اصلی توجه در اینترنت در شرف تغییر است.

با این حال، در نزدیک به یک سال استفاده آزمایشی، جستجوی هوش مصنوعی گوگل، حداقل برای من، کمتر شبیه یک بازنگری کلی بود تا یک ورودی مشکوک دیگر در یک صفحه نتایج در هم و برهم. اخیراً، محتوای پاسخ هوش مصنوعی را به قدری از نزدیک مرور می‌کنم که گاهی اوقات متوجه می شوم که به‌طور آشکار اشتباه است. شاید همانطور که گوگل ادعا می کند این قابلیت هوش مصنوعی در آینده بهتر شود.

در هر صورت، این سوال که آیا هوش مصنوعی گوگل در حال بازنشانی کل اقتصاد وب است و آیا این خلاصه های هوش مصنوعی ضربه مهلک نهایی را به ناشران و دیگر پلتفرم های وابسته به گوگل می زند، به زودی پاسخ داده خواهد شد.

چیزی که گوگل از مورد جستجو هوش مصنوعی می خواهد، واضح است: پیروزی در رقابت با شرکت هایی مانند OpenAI و حفظ جایگاه خود در صدر اینترنت. اما جستجو تنها یکی از ده‌ها محصول و ویژگی بود که در ماه مه در Google I/O، اجلاس توسعه‌دهندگان شرکت به نمایش گذاشته شد.

به‌روزرسانی‌های جستجو، هدف ثانویه را دنبال می‌کردند که به دنیا اطلاع می‌داد که این شرکت با تمام وجود در هوش مصنوعی سرمایه گذاری کرده است. قماری که هوش مصنوعی را برای تغییر عمیق هنجارهای مربوط به حریم خصوصی به نفع شرکت‌هایی مانند Google آماده می کند.

ابزارهای جدید گوگل در هوش مصنوعی در شرف تغییر اینترنت

گوگل ابزارهای جدید تولید تصویر، صدا و ویدئو عرضه می کند. یک دستیار صوتی جدید عرضه خواهد شد که می تواند به سؤالات مربوط به آنچه در دوربین یا صفحه نمایش دستگاه شما می بیند پاسخ دهد. ارتقاهایی برای دستیار گوگل عرضه خواهد شد که آن را قادر می کند به سؤالات مربوط به اسناد یا جلسه ای که به تازگی به پایان رسیده است یا محتوای صندوق پیامک ها و ایمیل ها پاسخ دهد. برنامه‌ای وجود خواهد داشت که می‌تواند تماس‌های تلفنی را در آنی برای خطرات  مرتبط با کلاهبرداری اسکن کند.

برخی از این ویژگی ها در مرحله آزمایشی هستند، در حالی که تعداد خوبی از این قابلیت ها به زودی عرضه می شوند. به نظر می‌رسد که گوگل می گوید: «هر کاری که رقبای ما با هوش مصنوعی انجام می‌دهند، ما نیز آن را انجام می‌دهیم، و در واقع، ما قبل از بقیه این کارها را انجام می دهیم.»

اما داستان متفاوتی در کانون توجه قرار گرفته است. نه این سوال که رابطه گوگل با هوش مصنوعی چیست. بلکه سوالی در مورد یکی از ویژگی های تعیین کننده این شرکت؛ سیاستی که مدیر عامل سابق آن را اینگونه توصیف کرده بود:«به سمت خط قرمز می رویم ولی از آن عبور نمی کنیم.»

بسیاری از این ابزارها ادعاهای صریحی در مورد کارهایی که می توانند انجام دهند، مطرح می کنند. به ازای این قابلیت ها، دسترسی کامل تری به تمام جنبه های زندگی دیجیتالی خود به هوش مصنوعی گوگل می دهید. هر چه که باشد، عجله شرکت ها برای گسترش هوش مصنوعی و دسترسی بیشتر و داده‌های بیشتر است. همه این ها نشان گر یک فرضیه در صنعت دیجیتال است که کاربران از آن چشم پوشی می‌کنند.

چنین لحظاتی نادر است اما بی سابقه نیست. در سال 2004، مدت کوتاهی پس از راه‌اندازی جی‌میل، گوگل به دلیل قرار دادن تبلیغات متنی در صندوق‌های ورودی کاربران با واکنش‌های شدیدی مواجه شد، که در آن زمان توسط برخی به عنوان یک تخلف جسورانه و متکبرانه تلقی می‌شد. گروهی از مدافعان حریم خصوصی در نامه ای سرگشاده خطاب به مدیران گوگل نوشتند:«مشاهده و تحلیل ارتباطات شخصی به روشی که گوگل انجام می دهد، باعث می شود اتفاق غیر قابل بازگشتی رخ دهد.»

کاربران و رای جمعی به محصولات گوگل

در گذشته، کاربران به وضوح خوشحال بودند که این معامله (اطلاعات شخصی و ایمیل رایگان) را قبول کنند. اما در واقعیت این اتفاق نه تنها در خود گوگل بلکه در تمام اینترنت رخ داد: فروش اطلاعات شخصی در ازای خدمات رایگان.

تا سال 2017، گوگل خدماتی مثل نقشه‌ها، نرم‌افزار محل کار، سیستم‌عامل گوشی‌های هوشمند و ده‌ها محصول دیگر را که به جمع‌آوری داده‌های کاربران وابسته است ارائه می‌کرد. از آن زمان به بعد گوگل اسکن ایمیل برای تبلیغات دقیق تر را متوقف کرد. این حرکتی برای حفظ حریم خصوصی بود که به نوعی بیهوده به نظر می‌رسید. اما گوگل در جیب ما زندگی می‌کرد، نرم‌افزارش روی میلیاردها تلفن بود که از طریق آن کاربران بخش عمده زندگی خود را انجام می دادند.

از آن زمان به بعد، تغییرات جدی در حریم خصوصی به آرامی و با پیامدهای ظریف‌تری وارد شدند. یک روز، کاربران گوشی‌های هوشمند گوشی خود را باز کردند و متوجه شدند که در آلبوم عکسشان صورت‌ها اسکن شده و در دسته های مشخص سازمان‌دهی شده است. در جای دیگر، در طول یک جلسه پرتنش در زوم کاربران با تبدیل محتوای جلسه به متن مواجه شدند.

در مورد دستیاران هوش مصنوعی که می‌توانند جادویی به نظر برسند و شرکت‌هایی مانند گوگل هستند تا آن ها مثل بسته های جادویی معرفی کنند؛ شرکت‌های فناوری این فرصت را دارند که اوضاع را بیشتر از پیش تغییر دهند.

این ابزارها با دسترسی به داده های گسترده ای دارند. پیشتر این دسترسی ها در بسیاری از موارد از سوی کاربران اعطا شده است. برای مثال، دستیار گوگل به به اسناد میزبانی شده در گوگل درایو دسترسی دارد و این موضوع عجیب نیست. اما این دسترسی بی اهمیت نیز نیست. دسترسی دستیار گوگل به این داده ها، به این موضوع اشاره دارد که یک دستیار با دانش کامل، کل می‌تواند انتظارات مربوط به استقلال و حریم خصوصی دیجیتال را از نو شکل دهد.

مسئله اصلی دسترسی به داده های کاربران است

در گذشته، گوگل برای جمع‌آوری داده‌های مربوط به کاربرانش به استدلال‌های نسبتاً قانع‌کننده‌ای متوسل شده است. برای مثال، دسترسی بیشتر باعث می شود تا گوگل بتواند«به شما تبلیغات مرتبط‌تر و جالب‌تری نشان دهد».

گوگل تا کنون عمدتاً استدلال‌های خود را در قالب نرم‌افزار و قالبیت های جدید مطرح کرده و کاربران آن با پذیرش یا رد نرم افزار، پاسخ داده‌اند. در مقابل، دستیارهای هوش مصنوعی به طور مستقیم تری برای ضرورت نظارتِ دائمی شرکت ها بر کاربران استدلال می کنند.

بدیهی است که دستیارها اگر بتوانند آنچه را که کاربر می‌تواند ببیند یا حداقل آنچه را که روی صفحه نمایش آنها است ببینند، بهتر کار می‌کنند. این واقعیت که آنها هنوز کاملاً اینجا نیستند، تنش مابین شرکت ها و کاربران را برای دسترسی به مطالب صمیمی‌تر در زمانی که واقعاً به تلفن های همراه وارد شوند، به حداقل می‌رساند.

همانطور که سال‌ها داده‌های جمع‌آوری‌شده از وب از طریق موتور جستجو به گوگل این توانایی را داد که به سادگی شروع به تولید نتایج قابل قبول کند؛ دستیار هوش مصنوعی نیز می‌توانند به شما کمک کند تا حجم عظیمی از داده‌هایی را که گوگل مدت‌هاست در اختیار دارد، عملیاتی کند.

در یک مفهوم محدود، استفاده از دستیارهای هوش مصنوعی معامله ی بهتری به نظر می رسد که در آن حداقل بخشی از ارزش داده های شخصی به شکل یک چت بات مفید به کاربر باز می گردد. با این حال توهم انتخاب باید مد نظر کاربران باشد.

آگاهی گوگل از نگرانی های مربوط به حریم خصوصی

نشانه هایی وجود دارد که نشان می دهد گوگل از نگرانی های مربوط به حریم خصوصی آگاه است و به آن توجه دارد: برای مثال تاکید گوگل که ویژگی غربالگری تماس آن به جای ارسال داده ها به فضای ابری، به هوش مصنوعی روی دستگاه متکی است.

این تصور رایج که رونق هوش مصنوعی تهدیدی مخرب برای غول‌های اینترنتی است، باید با شک بیشتری بررسی شود. نیازهای غول های صنعت فناوری در گذشته، حال و آینده کاملا همسو هستند. اینها شرکت‌هایی هستند که کسب‌وکارهای موجودشان بر اساس کسب، تولید و کسب درآمد از مقادیر زیادی از داده‌های بسیار شخصی کاربرانشان ساخته شده است. در همین حال، راز باز کردن پتانسیل کامل مدل های زبانی بزرگ در سطح دستیار شخصی یا در خدمت دستیابی به هوش ماشینی نیاز به داده های بسیار شخصی افراد دارد. داده هایی که هم اکنون در اختیار این شرکت ها است.

این موضوع یک توطئه یا حتی یک نقشه عمدی نیست، بلکه یک چشم انداز رویاگونه از جهانی است که در آن مفاهیم سنتی از آنچه متعلق به اشخاص  و ما است، بازتعریف شده است.

شرکت‌های هوش مصنوعی تاکید کرده‌اند که برای تحقق وعده‌های خود نیاز به دریافت مقادیر عظیمی از داده‌های عمومی و خصوصی دارند. گوگل نسخه شخصی تر از همان استدلال را ارائه می کند: به زودی دستیار گوگل در هر کاری کمک خواهد کرد. تنها چیزی که در ازایش از شما می خواهد، همه چیزتان است.