یک ربات هوش مصنوعی به نام جیمز شغل قدیمی من را گرفته است!

استخدام خبرنگار برای روزنامه‌ای که من در آن کار می‌کردم، The Garden Island در جزیره روستایی Kauai در هاوایی، همیشه دشوار به نظر می‌رسید. اگر کسی می‌رفت، ممکن بود ماه‌ها طول بکشد تا جایگزینی پیدا کنیم، اگر اصلاً پیدا می‌کردیم.

بنابراین، پنجشنبه گذشته خوشحال شدم که دیدم روزنامه دو خبرنگار جدید استخدام کرده است، حتی اگر کمی عجیب به نظر می‌رسیدند. در یک استودیوی بزرگ با منظره‌ای از یک ساحل گرمسیری، جیمز، مردی میانسال و آسیایی که به نظر می‌رسد نمی‌تواند پلک بزند، و رز، زن جوانی با موهای قرمز که در تلفظ کلماتی مانند Hanalei و تلویزیون مشکل دارد. این گویندگان اولین پخش خبری خود را انجام دادند، همراه با موسیقی ضربان‌داری که مرا به یاد موسیقی فیلم Challengers می‌اندازد. چیزی در اجرای آن‌ها به شدت ناراحت‌کننده بود: دست‌های جیمز نمی‌توانستند از لرزش باز بایستند. دهان رز همیشه با کلماتی که می‌گفت هماهنگ نبود.

وقتی جیمز از رز درباره تأثیرات اعتصاب در هتل‌های محلی می‌پرسد، رز فقط فهرستی از هتل‌هایی که اعتصاب در آن‌ها در حال وقوع است را ارائه می‌دهد. در گزارشی درباره آتش‌سوزی آپارتمان‌ها، بدون اینکه هیچ‌کدام از آن‌ها را نام ببرد، جیمز می‌گوید: «این به عنوان یادآوری اهمیت اقدامات ایمنی در برابر آتش‌سوزی خدمت می‌کند»

جیمز و رز، همان‌طور که ممکن است متوجه شده باشید، خبرنگاران انسانی نیستند. آن‌ها آواتارهای هوش مصنوعی هستند که توسط یک شرکت اسرائیلی به نام Caledo ساخته شده‌اند، که امیدوار است این فناوری را در سال آینده به صدها روزنامه محلی بیاورد.

دینا شاتنر، که به همراه همسرش موتی در سال ۲۰۲۳ Caledo را تأسیس کرده، گفت: «فقط تماشای کسی که مقاله‌ای را می‌خواند خسته‌کننده است. اما تماشای افرادی که درباره یک موضوع صحبت می‌کنند این جذاب است.»

شاتنر معتقد است که پلتفرم Caledo می‌تواند چندین مقاله خبری از پیش نوشته شده را تحلیل کرده و آن‌ها را به یک پخش زنده تبدیل کند که شامل گفتگوی بین میزبان‌های هوش مصنوعی مانند جیمز و رز است. در حالی که شرکت‌های دیگر، مانند Channel 1 در لس‌آنجلس، شروع به استفاده از آواتارهای هوش مصنوعی برای خواندن مقالات از پیش نوشته شده کرده‌اند، این پلتفرم ادعا می‌کند که اولین پلتفرمی است که به میزبان‌ها اجازه می‌دهد با یکدیگر گفتگو کنند.

ایده این است که این فناوری می‌تواند به اتاق‌های خبری کوچک محلی فرصت ایجاد پخش زنده‌ای را بدهد که در غیر این صورت نمی‌توانستند. این می‌تواند فرصت‌های تبلیغاتی تعبیه شده را باز کند و مشتریان جدیدی را جذب کند، به ویژه در میان جوانانی که بیشتر احتمال دارد ویدیوها را تماشا کنند تا مقالات را بخوانند.

نظرات اینستاگرام زیر پخش‌ها، که هر کدام بین ۱۰۰۰ تا ۳۰۰۰ بازدید داشته‌اند، بسیار تند بوده است. یکی از نظرات می‌گوید: «این آن چیزی نیست که باید باشد.»

دیگری نوشته است: «روزنامه‌نگاری را محلی نگه دارید.» و نظر دیگری فقط نوشته است: کابوس‌ها.

وقتی Caledo اوایل امسال به دنبال شرکای آمریکای شمالی بود، شاتنر می‌گوید، The Garden Island سریعاً درخواست داد و اولین رسانه در کشور شد که فناوری پخش هوش مصنوعی را پذیرفت.

این موضوع برای من تعجب‌آور است، زیرا وقتی سال گذشته به عنوان خبرنگار در آنجا کار می‌کردم، روزنامه چندان پیشرفته نبود – ما یک وب‌سایت نسبتاً دست و پا گیر داشتیم – و به نظر نمی‌رسید که در موقعیت مالی برای انجام چنین سرمایه‌گذاری‌ای باشد. با کاهش درآمد تبلیغاتی، قدیمی‌ترین و در حال حاضر تنها روزنامه چاپی روزانه در Kauai، The Garden Island، به تنها چند خبرنگار در وب‌سایت خود کاهش یافته بود که وظیفه پوشش هر داستان در جزیره‌ای با ۷۳,۰۰۰ نفر جمعیت را داشتند.

در دهه‌های اخیر، این روزنامه بین چندین کنگلومرای رسانه‌ای بزرگ دست به دست شده است – از جمله اوایل امسال، زمانی که شرکت مادر آن، Oahu Publications، توسط Carpenter Media Group خریداری شد، که اکنون بیش از ۱۰۰ رسانه محلی در سراسر آمریکای شمالی را کنترل می‌کند.

شاتنر می‌گوید Caledo اکنون با دیگر روزنامه‌های Carpenter همکاری می‌کند تا پخش‌های مشابه هوش مصنوعی را راه‌اندازی کند و تنظیماتی را برای مطابقت با حس و حال هر روزنامه انجام دهد. Carpenter به درخواست برای اظهار نظر پاسخ نداد. در Kauai، Caledo یک پس‌زمینه استودیویی شبیه به یک ساحل هاوایی ایجاد کرد و یک آواتار آسیایی را برای انعکاس جمعیت جزیره انتخاب کرد، .

در موارد دیگر، Caledo می‌گوید که چهره‌های خبرنگاران واقعی را اسکن می‌کند تا آواتارهایی از آن‌ها بسازد. آن‌ها همچنین برای آموزش هوش مصنوعی در تلفظ‌های هاوایی کار کردند. اگرچه خبرنگاران تولید شده توسط هوش مصنوعی هنوز با بیشتر کلمات هاوایی در سه پخش که من تماشا کردم مشکل داشتند. در یک مورد، رز کلمه رایج hale به معنی خانه (تلفظ: hah-lay) را به صورت hail تلفظ می‌کند.

Caledo ادعا می‌کند که هوش مصنوعی آن‌ها شغل‌های خبری را نمی‌گیرد زیرا فقط کارهایی را انجام می‌دهد که در غیر این صورت انجام نمی‌شد. در TGI، این درست است – ما هرگز پخش ویدیویی نداشتیم در حالی که من آنجا کار می‌کردم، قبل از اینکه جیمز و رز به صحنه بیایند.

همچنین، هر پخش با افشای اینکه میزبان‌ها هوش مصنوعی هستند شروع می‌شود، که باعث کاهش سردرگمی بینندگان می‌شود. و در حالی که این پلتفرم هزینه دارد، فرصت‌های تبلیغاتی جدید در ویدیوها به طور ایده‌آل باید از قیمت برنامه بیشتر باشد. اگرچه شاتنر نمی‌گوید که برنامه چقدر هزینه دارد.

سؤال این است که آیا مخاطبان محلی به فناوری جدید اعتماد خواهند کرد؟ بازخوردهای اولیه نشان می‌دهد که بینندگان Kauai، حداقل، ممکن است در پذیرش جیمز و رز به عنوان kama‘aina (محلی‌ها) مشکل داشته باشند.

یک زن محلی که خواست نامش فاش نشود، به من می‌گوید: «این واقعیت ترسناکی است. تمام کسانی که که من می‌شناسم فکر نمی‌کنند که این ایده خوبی باشد.»

برای پادریک گالاگر، یکی از ساکنان Kauai، یکی از مشکلات طول برنامه است. با تمام گفتگوهای بین جیمز و رز و توقف‌ها برای خواندن تبلیغات، پخش‌ها گاهی اوقات بیشتر از زمانی که برای خواندن مقاله لازم است طول می‌کشد.

فلیکس سایمون، محقق دانشگاه آکسفورد که به طور گسترده درباره هوش مصنوعی در رسانه‌ها نوشته است، می‌گوید که “اثر دره وهمی” ممکن است در واکنش‌های منفی بینندگان به هوش مصنوعی نقش داشته باشد. او همچنین می‌گوید که مردم می‌توانند به پخش‌کنندگان خبری محلی که برای آن‌ها “چهره خبر” می‌شوند، اعتماد کنند. سایمون می‌گوید: “این یک پیوند شخصی است و فکر اینکه این پیوند با چیزی تولید شده توسط ماشین جایگزین شود، احتمالاً برای برخی ناخوشایند خواهد بود.”

به نظر می‌رسد که هوش مصنوعی به سمت روزنامه‌های ما می‌آید، چه خوانندگان آن را بخواهند یا نه. با مشکلاتی که صنعت با آن مواجه است، ناشران بیشتری به هوش مصنوعی روی می‌آورند تا روزنامه‌های خود را کارآمدتر کنند. یا از طریق سرمایه‌گذاری‌های داخلی یا از طریق شرکت‌های ثالث مانند Caledo.

برخی از کاربردها نسبتاً معمولی هستند، مانند استفاده خبرنگاران از ChatGPT برای تحقیق یا افزودن نکات برجسته تولید شده توسط هوش مصنوعی در بالای داستان‌ها در روزنامه‌های Gannett. در موارد دیگر، مقالات کامل بدون دخالت انسان نوشته و منتشر می‌شوند. در برخی موارد، مانند Gizmodo، استفاده از هوش مصنوعی به عنوان توجیهی برای اخراج‌های بیشتر استفاده شده است. تأثیری که این تغییرات مداوم بر اعتماد مخاطبان به اخبار خواهد داشت، همچنان یک سؤال باز است.

حتی بدون معرفی خبرنگاران هوش مصنوعی، ایجاد اعتماد بین رسانه‌های محلی و جوامعی که به آن‌ها خدمت می‌کنند، کار دشواری است. اتاق‌های خبری محلی به دلیل اخراج‌ها خالی شده‌اند و بسیاری از آن‌ها در ایجاد ارتباطات انسانی واقعی با مخاطبان خود مشکل دارند. این موضوع به ویژه در Kauai صادق است، جایی که روزنامه اغلب توسط سردبیران و خبرنگارانی از سرزمین اصلی (از جمله خود من) اداره می‌شود که جزیره را به اندازه افرادی که در آنجا به دنیا آمده و بزرگ شده‌اند، نمی‌شناسند.

به دلیل هزینه‌های بالای زندگی و حقوق نسبتاً پایین، بیشتر آن‌ها نمی‌توانند مدت زیادی در اینجا بمانند. این یک چرخه ناامیدکننده است و به نظر من تنها راه خروج از آن، سرمایه‌گذاری مجدد در کارکنان اتاق خبر است تا بتوانند در جوامعی که به آن‌ها خدمت می‌کنند، زندگی کنند.

یکی از خبرنگاران سابق Garden Island به من می‌گوید که تصمیم برای سرمایه‌گذاری در پخش‌های هوش مصنوعی به جای خبرنگاران واقعی انسانی ناخوشایند است. او می‌گوید که به ویژه در جوامع رنگین‌پوست، شما باید برای ایجاد اعتماد کار کنید – چیزی که فقط توسط انسان‌هایی که در جامعه حضور دارند، قابل انجام است. او می‌گوید: «شما نمی‌توانید با جیمز، ربات هوش مصنوعی، گفتگو کنید. او در رویدادها حضور نخواهد داشت.»